Perkembangan sosial dan emosi (PSE) merujuk kepada keupayaan kanak-kanak untuk rasa yakin diri, rasa percaya, serta empati, iaitu kebolehan untuk memahami dan berkongsi emosi orang lain. PSE turut melibatkan penggunaan bahasa, kemahiran komunikasi serta kemahiran berfikir dalam menjalani kehidupan seharian.
PSE dipengaruhi oleh 3 faktor utama iaitu faktor biologi, perhubungan sesama manusia dan persekitaran. PSE yang kukuh berkait rapat dengan kejayaan dalam kemahiran sosial, akademik, serta pengurusan emosi yang baik di masa hadapan.
Antara kemahiran sosial dan emosi yang penting untuk ditanamkan dalam diri anak-anak ialah;
1. Yakin diri – boleh melahirkan pendapat dan idea, serta melaksanakannya dengan bantuan minima daripada orang lain.
2. Ingin tahu – berminat menerokai persekitaran mereka.
3. Daya usaha – boleh mengambil inisiatif atau mencari jalan dalam menyelesaikan sesuatu masalah.
4. Kawal diri – boleh mengawal kelakuan, emosi, dan fikiran daripada mengikut kehendak diri, terutamanya dalam situasi yang sukar.
5. Kerjasama – boleh mengambil bahagian dan menjayakan sesuatu aktiviti secara berkumpulan.
6. Komunikasi – berkeupayaan menyampaikan keinginan secara lisan atau bukan lisan melalui cara yang betul.
7. Makna hubungan – Memahami kedekatan hubungan sesama manusia, serta menunjukkan rasa kedekatan tersebut, contohnya mengambil berat pada rakan yang sedih atau cedera.
PSE lebih sukar untuk dipantau perkembangannya, kerana ia bersifat subjektif, dan tidak dapat diukur dengan jelas seperti perkembangan fizikal. Namun PSE boleh dinilai secara objektif, tetapi penilaian profesional hanya dilakukan oleh pakar yang bertauliah sahaja, menggunakan alat penilaian yang diperakui sahih dalam menilai elemen-elemen PSE.
Apa yang lebih penting ibu bapa, guru-guru serta penjaga perlu peka dengan tahap kemahiran sosial dan emosi anak-anak. Jika terdapat tanda-tanda yang membimbangkan, tidak rugi jika anak itu dibawa berjumpa pakar kanak kanak untuk dinilai dan dapatkan nasihat profesional.
No comments:
Post a Comment